Minikti bakışların,
Küçücüktün sarıldın.
Bırakamadım ellerini,
Bırakmak istemiyorum dedin.
Seni çok seviyorum.
Gitmelisin artık,
Saat geç oldu.
Servisin geliyor az sonra,
Akşama yine sarılacağız.
Yorganın altında,
Kitap okuyacağız,
Beraber uyuyacağız,
Ve yine sabah olacak.
Uykunun mahmurluğunda,
Keşfedeceğiz kuşların...
Yalnızlık düşüyordu,
Seni bekliyordu.
Soğuk bir hava da buruk bir özlem…
Sis bürümüştü etrafı…
Gözlerinden öptüğüm adam,
Bırakıp gitmişti.
Eski bir tarla yolunda,
İz bırakan ayakkabılar gibi…
Yaraları vardı kalbimin,
Ve onun bıraktığı...
Evet suçluyum,
Bir şeyler biliyorum,
Bildiğimi itiraf edemeyecek kadar da
Cesurum.
Evet cesurum,
Benliğin benliğime öyle bir dolacak ki!
Canın acıyacak, kalbin sızlayacak
Yanacaksın.
Evet, korkuyorum yine de,
Yenemiyorsan korkunu insansın,
Ve ben hala...
Bir yaş olup düştüm gözünden,
Sonra yanağında bir buseye dönüştüm,
Damla damla aktım teninden,
Onca yaşanmış yıl, şimdi paramparça!
Gidiyorsam, bir nedenim var,
Defterler dolusu hatıralar dahi sararmış,
Yitik, yorgun,...
Şiirlerime bir şey oldu dostlar...
Birdenbire havalanan kuşlar gibi
Her an gelecekler diye beklerken,
Korktuğum başına geldi!
Artık duymuyor kulaklarım kafiyeleri,
Kuşlar gibi diyorum ya işte!
Gözlerim görmüyor dizeleri,
Şiirlerim göçmüşler...
Geçen...
Çöp kamyonlarını görürsün, geçip giderler sokaklardan.
Keşke acılarını da alıp götürebilselerdi, değil mi?
Ama gelmez öyle bir kamyon.
Hayat, dağılan parçaları görmeni ister,
Ve seni o parçaların içinde...
