Hayallerim hep küçük kaldı.
Hep büyük düşleyip,
Geriye dönüp bakınca,
Artık göremediğim hayaller…
Hayallerim bulutlarda kaldı,
Uçakta camdan bakarken
Bırakıvermiştim ya hani
Bi daha geri dönemedim…
Hayallerim kelebeğin kanadında kaldı,
Bir gün rengârenk diye aldandığım,
Aşkına yanıp kül olduğum
Günübirlikmiş ikisi de!
Hayallerim babamın kucağında kaldı.
Kokusuna hasret,
Hatıra bir tek o kasket,
Çok severek taktığı…
Hayallerim kızımın yanağında kaldı.
Büyüdü gitti.
Kızamam ki niye
O sadece beni dinledi diye…
Hayallerim anamın gözlerini aradı
Büyülü sesini,
Hani onun minik kuzusuyum ya?
Sahi nerdesin ana?
Hayallerim küçüklüğümü anımsadı.
Günlüğüme yazdığım yazıyı,
Büyüyünce öğretmen olacaktı.
Oldu ama hala bir şey eksik kaldı…
Hayallerim kızlarımla, birbirimize sıkı sıkı
Sarılıp sahilde çektirdiğimiz fotoğrafı,
Kuma, ‘Seni Seviyoruz anne!’ yazmalarını ve
Bir de ‘eski beni’ hazine gibi sakladı…
Çünkü o hayaller hayatımla koruduklarımdı…
Beril Yabar
