Herkese merhaba sevgili okuyucularım,
Uzun zamandır görüşememiştik. Yeni projelerle meşguldüm; bir film senaryosu üzerinde çalışıyorum ve yakında çıkacak kitabımın yayınlanmasına hazırlanıyorum. Bu yüzden son zamanlarda biraz sessizdim.
Ama “Başka Bir Dünyanın İnsanları” serimin devam ettiğini söylemekten mutluluk duyuyorum ve bu sefer konuğum benim. Boston’a ilk taşındığımda yazdığım özel bir şiiri sizinle paylaşmak istiyorum. Daha sonra Boston radyosunda yayınlandı ve hala kalbimde özel bir yeri var.
Bu yazı, hayatımın o dönüştürücü döneminin duygularını yansıtıyor; umut, belirsizlik ve yeniden başlamak için gereken cesaretle dolu.
Pandora’nın Kutusunu Ararken, yeni bir hayata da adapte oldum. Boston’a ilk taşındığım günlerde içimde tarif edemediğim bir arayış vardı. Yabancı bir şehirde, yeni bir dilde, tanımadığım yüzlerin arasında her sabah aynı duyguyla uyanıyordum: “Pandora’nın kutusu nerede?”
Mitolojide kutunun içinde tüm kötülüklerin yanı sıra en sonda kalan tek şeyin umut olduğu söylenir. İşte ben de tam olarak onu arıyordum. Umudu. Yeni bir başlangıcın, bilinmeyenin, yeniden kök salmanın verdiği karmaşık hisler arasında bana yön gösterecek küçük bir ışık…
Her gün Boston sokaklarında yürüyordum. Sonbaharın kızıl, sarı ve turuncuya çalan renkleriyle boyanmış yapraklara bakarak… Ağaçları izleyerek… Hatta yolda karşılaştığım yerli sincaplarla bile göz göze gelerek soruyordum:
“Pandora’nın kutusunu gördünüz mü? İçinde umut var.”
Yanıtlar her zaman net değildi. Kimi zaman bir rüzgar esintisinde, kimi zaman gökyüzünde sürekli şekil değiştiren bulutlarda gizliydi cevap. Ama sanki hepsi bir ağızdan fısıldar gibiydi:
“Aramaya devam et!”
Ben de ettim. Durmadım. Öğrendim, konuştum. Yeni insanlarla tanıştım. Yepyeni sesler duydum; daha önce hiç tatmadığım lezzetleri denedim. Her şey yabancıydı ama her şey olasılıkla doluydu. Ve ben asla yorulmadım.
Çünkü biliyordum: Pandora’nın kutusunu arıyordum. Ve o kutuda umut vardı.
Boston sokaklarında yürümeye hâlâ devam ediyorum. Aslında gittiğim heryerde yürüyorum ve umut hep benimle..
Şiirimi tüm göçmenlere, hayalperestlere ve yeni bir sayfa açan herkese ithaf ediyorum.
Sevglerimle
Melda Sherman
PANDORA’NIN KUTUSU – Melda Sherman
Pandora’nın kutusunu arıyorum
İçinde umut var.
Arıyorum,
Boston sokaklarında,
Her gün yürüyorum
Renklere bakıyorum, sonbahar renklerine
Ağaçlara, yapraklara
Hatta yerli sincaplara
Onlara soruyorum; sürekli hareket eden bulutlara
“Pandora’nın kutusunu gördün mü? İçinde umut var!”
Bana diyorlar ki:
“Aramaya devam et!!!”
Öğreniyorum, konuşuyorum.
Yeni insanlarla tanışıyorum.
Yeni sesler duyuyorum.
Yeni tatlar alıyorum.
Asla – Yorulmuyorum,
Yorgun değilim!
Çünkü,
Pandora’nın kutusunu arıyorum,
Kutuda umut var!
Boston sokaklarında yürümeye devam ediyorum
