Ey bütün aşkların yaratıcısı,
Nicedir kapatmam kendimi böyle,
Bir gözyaşı olup akacağım diye.
Bir gonca gül doğdum,
Kelebek ölecek değilim elbet.
Lakin açılamam bil, arzun buysa.
Yapraklarımı asla dökmemeye yemin ettim.
Ya açılırlarsa benden bağımsız?
Güneş doğdu doğacak diye korkuyorum!
Versin can diye döndürüyorsun canavarı,
Nitekim aşk, aşk, aşk diye dönüyor.
Vıcık vıcık bahar geliyor;
Kalbim bil ki sana ölüyor.
Geceler dostum benim, yıldızlar sırdaşım.
Boşuna değildir bu uykusuz kalışlarım.
Bedenim dik durur ama ağrılıdır başım.
Bazı aşklar doğmadan ölür,
Bazıları ölü doğar.
Biz ise ne doğabildik, ne de ölebildik!
Kim gözümden çekecek o duvağı?
Silecek gözümün yaşlarını ve kim giderecek,
Kışa hazırlanan sonbaharın kaygılarını?
Bak, neyzen soruyor mu Ney’e,
"Şimdi neyi nasıl çalsak?" diye.
Bazen kader kısmet ve kimi zaman da şans…
Bir ömrü bağlayamazsın bir tek Ney’e
Eğer mükemmel değilse sap!
Milyonda birdir gerçek aşk!
Beril Yabar
