Yavaş yavaş ölüyoruz,
Hepimiz.
Dünyaya ne bırakabiliyorsan,
Bırak.
At içindeki iyilikleri,
Etrafa saç.
Hiçbir şey kalmasın kalbinde,
Taşımak ağır.
Ruhumuz geçiyormuş, duydum,
Öte tarafa,
Her neresiyse.
Bırak kalsın orada,
Eğer yaşatıldıysa.
Kalp kırıklıkları geçmişte kalsın,
Hayat bir dans temposunda;
Bazen hüzün, bazen neşe,
Ama adımların her zaman uymaz.
Zaten zaman acımasız…
Aynı gözlerle bakıyoruz aynalara,
Ve beden,
Eşkıya gibi çalıyor gençliğimizi.
Öyleyse çık evinden,
Ne kaldıysa yaşa!
İçinde kalmasın güzel şarkılar,
Yaz, dök içini,
Bırak, rüzgâr alsın hepsini.
Beril Yabar
