Çöp kamyonlarını görürsün, geçip giderler sokaklardan.
Keşke acılarını da alıp götürebilselerdi, değil mi?
Ama gelmez öyle bir kamyon.
Hayat, dağılan parçaları görmeni ister,
Ve seni o parçaların içinde oturmaya zorlar.
Ruhun bu acıyı hissetmeli,
Çünkü hüzün bazen içinde yüzmeyi öğrenmen gereken bir denizdir.
Belki bir yerlerde kendi değerini unuttun.
Belki kendini sevmeyi bıraktın,
Ve dünya sana hak ettiğinden azını verdi.
Ama bil ki, hüzün ortasında bile,
Küçük, inatçı bir neşe kıvılcımı vardır.
Onu bulacak kadar cesur ol.
Kendini yeniden keşfetmek için bencil ol.
Sen bir yapboz değilsin, çözülmeyi bekleyen bir sorun değilsin.
Kırık değilsin!
Elinde tuttuğun o parçalar mı?
Onlar cevap değil, yük. Bırak gitsin.
Senden alınan her ne varsa, yenisini büyüt.
Kaybedilenler için yeni bir kalp,
Çalınan nefes için yeni ciğerler büyüt.
Eğer sesin susturulduysa, daha güçlü yükselsin.
Ellerin geçmişin kiriyle doluysa, bırak temizlensin.
Acıyı sırtlamak bir ödül değil,
Kalp kırıklığı bir oyun değil.
Acılarını rüzgâra anlat,
Evrene, Tanrı’ya söyle,
Ve bırak gitsin.
Bu hayat kısa, adaletsiz olsa da.
Yorgunsun, ama sadece bu hayattan değil.
Bu uzun bir yolculuktu,
Sen doğmadan önce başlayan bir yolculuk…
Dar fikirli olanları rüzgâr alıp götürsün;
Onların düşünceleri seni bağlamaz.
Senin için olan şeyler,
Ancak izin verirsen sana gelir.
Beklemeyi bırak;
Postacı, mesaj, bir “beğeni” beklemeyi bırak.
Bekleyen ruh kaybolmuş bir ruhtur.
Senin yerin beklemek değil,
Dünya seni beklemeli.
Kıyıya çık ve zamanı akışına bırak.
Geçmişi geri getirmeyi düşünme.
Acılarını dalgalara dağıt,
Ve okyanusa bırak.
Evet, bedenin değişecek—nefesin, ritmin, adımların.
Yaşlandıkça her şey yavaşlar,
Ama unutma: ölüm son değil.
Bu sadece bir kapı,
Eskiyi atıp,
Öğrendiklerinle yeniden başlama fırsatı.
Ve şimdi bile, hayat ışığını sunuyor.
Her yeni gün parlıyor,
Sana hâlâ elinde olanları gösteriyor.
Kalbini bu ışığa ayarla;
Dünyanın ritmini içine çek.
Değişim rüzgârlarında dimdik dur,
Hayatta kalan biri gibi değil,
Daha güçlü, daha bilge biri olarak…
Geçmiş seni bağlamaz,
Seni şekillendiren acılar bile.
Sen özgürsün—
Özgürce yükselmek,
Özgürce bırakmak,
Ve zaten bütün olduğunu hatırlamak için.
Beril Yabar
