Şu toprak kara,
Gözlerin kara,
Bakar dururum uzaklara,
Dağlara, ovalara,
Ne kadar yeşil de olsa
Altından hep sen çıkıyorsun karşıma
Kömür gözlerin gibi hep,
Kara kara kara…
Örtülecek üstüme bir gün
Sarıp sarmalayacağım
Huzura kavuşacak gönlüm
Bitecek sanırım bu ömrüm,
Başlar yeniden inadına
Güneşin doğuşuyla her gün…
Ben sana sürgünüm,
Zannetme ki gittiğinden beri hürüm,
Diyardan diyara gezer gibi görünür,
Özümde sürüm sürüm sürünürüm…
Beril Yabar.
