Sen kendi yolunu bulmaya çalışan küçük çakıl taşımsın,
Bense seni bekleyen büyük okyanus…
Vuslata erince,
Küçük yüreğinin büyük gücüyle
Her yerimi seveceksin…
Gülüşmelerimiz,
Sevişmelerimiz yankılanacak,
Beni ben olduğum için isteyeceksin…
Oysa şimdi her şey kâbus gibi,
Anlamaya çalışmanı değil,
Sadece sen de beni sev istemiştim…
Belli ki bu yüce ask,
Ürküttü seni,
Hikâyemizi rüya sanıp uyanmak istedin, gittin…
Senden haber geliyor arada,
Kanattığım yerler acıyınca,
Beni acıyla da olsa hissedince mutlu oluyormuşsun…
Gitmen hiç eksiltmedi beni oysa
Kokunda, sesinde, aşkında seninle gitti ya,
İşte koyuyor en çok adama…
Dostlar diyor hayat kısa,
Geçer bu da aldırma,
Zor geliyor sensiz nefes almak bile bana!
Acıları eritip geleceksin bir gün,
Ve sensiz olduğum her yerde,
Ben mutsuzum!
Beril Yabar.
