Bir adam
Ve bir kadın
Yatakta,
Uyuyor…
Ayrı şehirlerde,
Farklı dünyalarda.
Ve bir gün,
O dünya birleşiyor…
Sona ermiyor günler,
Gecelereyse artık,
Düşmüyor yalnızlık…
Anladım ki karamsar şiirler,
Beni böyle yapan.
Mutsuz şiirler…
Bitsin gitsin,
Gece yarısı basan kâbuslar!
Güzel bir düş görmeliyim bu gece;
Yalnız daldığım uykudan,
Aşkla uyanmalıyım!
İstiyor bunu gönlüm
Duysun yaradan!
Aşkım beni bulutların üstünden hiç indirmesin,
Verilen sözler hiç silinmesin,
Öyle ki vahiy gibi gökten insin!
Mühürlensin dudaklar her daim aşka,
Sevgide gurur olmadan özür dilensin,
Dilenecek özürlerin suçları bile var olmasın aslında…
Masum bakışlarla başlasın,
İçten tebessümlerle devam etsin.
Bir yastıkta 40 sene yetmez mesela,
120’ye kadar gitsin bu rüya…
Sonra bu beden yaşlanmasın,
Yaşlansa bile aşk genç kalsın,
Hatta aşk çocuk kalsın, ümitle kalsın.
Umarsız, duyarsız kalsın,
Ne istediğini bilmesin aşk!
Doyumsuz, aç kalsın,
Duraklarda insin binsin:
Bir Eylül sabahında,
Bir Nisan yağmurunda,
Bir Ağustos sıcağında,
Bir Ocak soğuğunda gezsin…
Aşk dertlere bulanmasın,
Temiz kalsın,
Bataklıkta bir nilüfer çiçeği gibi açsın,
Bir Japon Haikusu gibi sade ve öz olsun,
Yüzyıl sürsün hükmü!
Kurumuş bir çiçeğe su verilipte dirilmiş gibi sürsün aşk.
Sustukça sessizliğe gömülen,
Kitapların zenginliği olsun aşkta!
Çığlık çığlık bağırsın okundukça!
Ruhuma neş’e versin aşk,
Gönlüme neş’e versin aşk
Aşk gel gör beni demeden gelsin aşk!
Kim bilir hangi diyarda bekliyorsun,
Aşk elimden neden tutmuyorsun?
Aşk bilmeceler sorsun,
Aşk tekerlemeler sunsun,
Aşkın çocuk aklı hep beni sorsun!
Evren sana yazıyorum
Sen beni duymalısın…
Artık aşk ve sevgi istiyorum,
Basit, yalansız olsun,
Benim gibi saf ve temiz olsun…
Beril Yabar
