Günlerdir aç, susuz,
Şiirsiz ve sensiz kaldı…
Farkında mısın?
Sen koşuşturmacadasın hayatla diye,
Hayatı kıskanırım da, hiç kimselere söyleyemem.
O yüzden sensiz ve sessiz ağlıyorum,
Can parçalarım kırık kırık,
Can’ım Canın’a dokunur diye,
Kıymık kıymık olsa da,
Benden kalan beni senden ayıramıyorum…
Döneceğim diyorsun,
Hiç gelmedin ki!
Hayal meyal hatırlıyor yüreğim ellerini,
Gözlerin gizli telaşlarda aratıyor gözlerime kendini…
Belki de merak ediyor,
Sevdim mi ki ben seni?
Korkak ve zavallı oldum,
Gecenin şaşkın bakışları üzerimde,
En hain düşüncelerimin avı oldum,
Çırılçıplak acizliğime soyundum,
Sırf beni bırakıp gidersin diye,
Kapının önünde uyumadan oturdum…
Döneceğim diyorsun sevgili,
Ama sen gerçekten geldin mi ki!
Sen geldin diyelim,
Beni sevdin mi ki?
Neyi değiştirsem de,
Gitmesen diye bakıyorum albümlere,
Korkuyorum ya daha az ya da hiç sen olmazsan diye,
Dileğimi koyuyorum geriye…
Döneceğim diyorsun sevgili,
Ama sen hiç gelmedin ki!
Ruhun ruhumla sevişti,
Nefes nefeseydik,
Soluk arasında gözlerimiz sevişti.
Yazdığın şiiri okudun bana,
Bende sana,
Şiir arasında Gönül’lerimiz sevişti.
Uzaktaydı sevgili,
Eli elime değmedi.
Oysa masalsı destanlarda,
Başı gerdanımda,
Parmaklarım saçlarında…
Döneceğim diyorsun sevgili,
Ama sen hiç gitmedin ki!
Beril Yabar
July 12 2016
